Εν συνεχεία της καταπληκτικής ερώτηση της Εύης την προηγούμενη φορά για τις καλύτερες μοτοσυκλετιστικές μου στιγμές, σήμερα έκατσα να σκεφτώ τις χειρότερες στιγμές μου πάνω στα μηχανάκια. Πάλι τα ίδια βέβαια, είναι τόσες πολλές οι κακές στιγμές που έπρεπε να κάτσω ώρα να ξεσκαρτάρω.
Η πιο τρομακτική δεν έχει συμβεί ακόμα αλλά την φαντάζομαι συχνά και με κάνει να προσέχω περισσότερο. Είναι να με τρακάρει αυτοκίνητο από το πουθενά και να βρεθώ πεσμένος κάτω ανάσκελα στο δρόμο περιμένοντας βοήθεια. Με κρύο. Και υπό καταρρακτώδη βροχή. Ασφαλώς υπάρχουν και χειρότερα: να ξυπνήσω στο νοσοκομείο και να μην θυμάμαι τίποτα από εκείνη την καταραμένη στιγμή του ατυχήματος, παρά μόνο να ελπίζω ότι θα το δω από τις κάμερες κάποιου καταστήματος. Μπρρρρ, ας πάω όμως σε κάποιες που έγιναν στην πραγματικότητα.
Ήμασταν με τον Μυλού και τον Τόλη, οι τρεις μας εκδρομή στην Πελοπόννησο. Στην επαρχιακή οδό Καλλιανού-Λεβιδίου ανάβω φλας να προσπεράσω ένα σκούρο μπλε Golf, το οποίο αποφασίζει τελευταία στιγμή από τέρμα δεξιά να κόψει αριστερά σε μία διασταύρωση. Θυμάμαι τα μάτια μου να πετάγονται έξω όπως του Κογιότε που την πατάει από το Μπιπ-Μπιπ και τους φίλους μου να με ρωτάνε πώς κατάφερα να φρενάρω με endo, άσπρους καπνούς και τον αγκώνα μου να στρίβει μαζί με το Golf. Ιδέα δεν έχω πώς έγιναν όλα αυτά και να σας πω την αλήθεια ούτε θέλω να το θυμάμαι. Όπως και το προπέρσινο Mega Test, στο οποίο το 280 κιλών Crosstourer που οδηγούσα έπεσε πάνω στην αριστερή MX μπότα μου και με εγκλώβισε μέχρι να έρθει να μας σηκώσει ο φωτογράφος. Δε νομίζω να υπάρχει μοτοσυκλετιστής στο έως σήμερα γνωστό σύμπαν που να μην έχει τρομάξει στη ζωή του. Σίγουρα θα έχετε και εσείς στιγμές που θα θέλατε να ξεχάσετε.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chill In News
Η πιο τρομακτική δεν έχει συμβεί ακόμα αλλά την φαντάζομαι συχνά και με κάνει να προσέχω περισσότερο. Είναι να με τρακάρει αυτοκίνητο από το πουθενά και να βρεθώ πεσμένος κάτω ανάσκελα στο δρόμο περιμένοντας βοήθεια. Με κρύο. Και υπό καταρρακτώδη βροχή. Ασφαλώς υπάρχουν και χειρότερα: να ξυπνήσω στο νοσοκομείο και να μην θυμάμαι τίποτα από εκείνη την καταραμένη στιγμή του ατυχήματος, παρά μόνο να ελπίζω ότι θα το δω από τις κάμερες κάποιου καταστήματος. Μπρρρρ, ας πάω όμως σε κάποιες που έγιναν στην πραγματικότητα.
Ήμασταν με τον Μυλού και τον Τόλη, οι τρεις μας εκδρομή στην Πελοπόννησο. Στην επαρχιακή οδό Καλλιανού-Λεβιδίου ανάβω φλας να προσπεράσω ένα σκούρο μπλε Golf, το οποίο αποφασίζει τελευταία στιγμή από τέρμα δεξιά να κόψει αριστερά σε μία διασταύρωση. Θυμάμαι τα μάτια μου να πετάγονται έξω όπως του Κογιότε που την πατάει από το Μπιπ-Μπιπ και τους φίλους μου να με ρωτάνε πώς κατάφερα να φρενάρω με endo, άσπρους καπνούς και τον αγκώνα μου να στρίβει μαζί με το Golf. Ιδέα δεν έχω πώς έγιναν όλα αυτά και να σας πω την αλήθεια ούτε θέλω να το θυμάμαι. Όπως και το προπέρσινο Mega Test, στο οποίο το 280 κιλών Crosstourer που οδηγούσα έπεσε πάνω στην αριστερή MX μπότα μου και με εγκλώβισε μέχρι να έρθει να μας σηκώσει ο φωτογράφος. Δε νομίζω να υπάρχει μοτοσυκλετιστής στο έως σήμερα γνωστό σύμπαν που να μην έχει τρομάξει στη ζωή του. Σίγουρα θα έχετε και εσείς στιγμές που θα θέλατε να ξεχάσετε.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chill In News
