Ξέρουμε ότι τρελαίνεστε για κουφές αληθινές ιστορίες για αγρίους, για αυτό σήμερα σας έχουμε μία καταπληκτική, από αυτές που θα σας κάνουν να πείτε «αποκλείεται, από το μυαλό τους τα βγάζουν». Μάρτυράς μας όμως ο Χαρίλαος που ήταν μπροστά, ελάτε να τον ρωτήσετε αν θέλετε. Ταιριάζει πολύ και με αυτό που λέγαμε την προηγούμενη φορά, για την κατανόηση της αντίληψης των άλλων και την εμπιστοσύνη.
Μπαίνει λοιπόν πριν λίγες μέρες ένας κύριος, τον οποίο θυμόμασταν πολύ καλά, γιατί κάτι τέτοιοι τύποι δεν ξεχνιούνται. Είχε αγοράσει προ τεσσάρων χρόνων κάτι αδιάβροχα οικονομικά σχετικά γάντια κορυφαίας εταιρείας μισοτιμής, επειδή είχε καταργηθεί το μοντέλο και ήταν τελευταίο ζευγάρι. Εάν τα βλέπατε θα γελούσατε, αν τα μυρίζατε όμως θα κλαίγατε. Είχαν χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ, που είχαν λιώσει και τρυπήσει από τη χρήση σε πολλά μέρη, όπως στο σημείο που ο δείκτης και ο μέσος ακουμπούν τις μανέτες. Ήρεμος και ψύχραιμος, σαν τον Άντονι Χόπκινς στη Σιωπή των Αμνών, μου εξήγησε ότι δεν έχει τίποτα με μας αλλά τα γάντια που πήρε είναι απαράδεκτα γιατί τα έβαλε «δύο φορές και την τρίτη πήραν νερό». Και τι να πάρουν ρε φίλε με τόσες τρύπες που είχαν, κοκαΐνη; Κρατήθηκα και δεν το είπα, αλλά όμως του ζήτησα την απόδειξη αγοράς και έκανε το κουνέλι: «τι σημασία έχει η απόδειξη, δύο φορές τα έχω βάλει, άντε τρεις. Αν τα στείλετε πίσω στους αχαΐρευτους και μου τα μπαλώσουν θα είμαι ευχαριστημένος». Του εξηγήσαμε πολύ ευγενικά ότι χωρίς την απόδειξη δεν γίνεται τίποτα και να πάει να την φέρει για να προχωρήσουμε το αίτημά του. Ακόμα τον περιμένουμε. Εσείς τι θα του λέγατε;
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chill In News 19/6/2020
