Σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει ότι, κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, οι άνθρωποι μοιάζουν με τα διάφορα που κατέχουν. Δηλαδή οι σφίχτερμαν μπόντι μπίλντερς κρατούν από το χέρι με αλυσίδα καραβιού ροτβάιλερ θανατηφόρα (εμ τι θα κρατούσαν, πεκινουά;), ενώ οι γκρινιάρες γκομενίτσες μικρά κανίς που χαλάνε τον κόσμο με το παραμικρό και χωρίς καμιά αιτία.
Ασφαλώς από τον “κανόνα” δεν ξεφεύγουν και οι μοτοσυκλετιστές. Οι οργανωμένοι, σχολαστικοί, καθαροί άνθρωποι, οι επονομαζόμενοι και “ατσαλάκωτοι”, έχουν τα μηχανάκια τους σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι καινούργια. Πάντα πλυμένα και γυαλισμένα, πάντα με φρέσκα λάστιχα, λαδωμένες αλυσίδες και ετοιμοπόλεμα για φεύγα. Άσχετα αν φύγουν ή δεν φύγουν ποτέ. Οι άμπαλοι, ακατάστατοι, απρόσεκτοι, έχουν τα μηχανάκια τους παντελώς απεριποίητα. Είναι γρατζουνισμένα ή/και με σπασμένα πλαστικά, στάζουν λάδια, επισκευάζουν με δεματικά, τα ελαστικά είναι σάπια, οι αλυσίδες κρέμονται… Μόνο βενζίνη βάζουν (κι αυτή οριακά).
Αμφότερες καταστάσεις θεωρούνται ακραίες, διότι οι μεν πρώτοι συμμετέχουν σε ένα αέναο κυνήγι τελειότητας που δεν τους αφήνει να χαρούν σε βάθος τη μοτοσυκλέτα τους. Πάντα θα υπάρχει και κάτι άλλο να προσθέσουν/γυαλίσουν. Στη βόλτα αντί να χαρούν το τοπίο ή την παρέα, σκανάρουν σα ραντάρ το δρόμο μην τυχόν έχει νερά και τη λερώσουν.
Οι δε παρατέλεμοι απεριποίητοι, εκτός από την αισθητική ασχήμια που προσθέτουν στον ήδη άσχημο κόσμο, κινδυνεύουν κιόλας! Δεν είναι σίγουρο εάν έχει λάδια το μοτέρ και τους κολλήσει στην ευθεία, εάν υπάρχουν τακάκια για να φρενάρουν, ελαστικά για να κρατήσουν. Δύο κλικ κάτω από τους ατσαλάκωτους θεωρούμε ότι είναι το ιδανικό, αλλά ο καθένας όπως το ευχαριστιέται!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 3/9/2015
