Πανέμορφος, λεβέντης, καμαρωτός πάνω στη μοτοσυκλέτα μου, πάω στο σπίτι του γαμπρού εδώ στην πόλη για να τον ντύσουμε οι κολλητοί του. Φοράω λινό μπεζ παντελονάκι, άσπρο πουκαμισάκι, μπεζ μούρλια καλοκαιρινό μπουφανάκι μοτοσυκλέτας, διάτρητο μην πάω λούτσα στον ιδρώτα. Η ζωή είναι ωραία. Πάνω στην ευτυχία μου και την καλή διάθεση, ο οδηγός στο αυτοκίνητο που προπορεύεται μπροστά μου αποφασίζει να βάλει το αυτόματο σύστημα των υαλοκαθαριστήρων για να καθαρίσει το παρμπρίζ του. Φυσικά το τζάμι είχε πάνω σκόνη και λάσπες από την πλημμύρα του Νώε και έκανε τα ρούχα μου σκ@τ@. Τι είπατε; Γιατί δεν κοίταξε πίσω του πριν το κάνει; Γιατί το κάνετε εσείς;
Λίγες μέρες αργότερα βρίσκομαι απογευματάκι χαρούμενος πάλι επάνω στη μοτοσυκλέτα μου, στον παραλιακό δρόμο από Χανιά προς Πλατανιά. Κίνηση κλασικά μπόλικη για την εποχή, αυτοκίνητα και λεωφορεία προχωρούν σημειωτόν ενώ έχω τα μάτια μου σαραντατέσσερα μην γίνει καμιά στραβή – ξέρετε, αναστροφή από το πουθενά, απότομο παρκάρισμα ταξί στη μέση του δρόμου να αφήσει παππούδια Γερμανούς, παιδάκια αλιμπερτά που περνάνε το δρόμο μόνα τους στην τύχη και τέτοια. Παφ! Τρώω μια γόπα (όχι ψάρι, αναμμένο αποτσίγαρο) στη μάπα! Ευτυχώς είχα τη ζελατίνα του κράνους κατεβασμένη και δεν την έφαγα στη μούρη γιατί παρότι είμαι ευγενικός και ψύχραιμος θα τον έκανα μπαούλο στο ξύλο. Τι; Γιατί δεν κοίταξε πίσω του; Μα τι λέτε τώρα, είστε με τα καλά σας;
Σας παρακαλώ πολύ έχετε το νου σας στους γύρω σας γιατί αν φάω και άλλη γόπα στη μούρη θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 18/7/2014
