Μπαίνει το παλικάρι στο μαγαζί, λεβέντης ντελικανής. Αγοράζει καινούργια γάντια, τα φοράει, βάζει το κράνος στον αγκώνα για να μην χαλάσει το άλουστο λαδωμένο και αχτένιστο μαλλί, καβαλάει το εξακοσάρι Φέηζέρ του και κάνει χολιγουντιανή αναστροφή γλυτώνοντας ως άλλος Τσάκι Τσαν το αστικό λεωφορείο από τη μία και ένα καινούργιο όπα, όπα, το χάη λουξ Τογιότα από την άλλη. Στο καπάκι τραβάει και δύο μπαντιλίκια και γκντουπ! Πάρ’ τον ιπτάμενο σούπερμαν χωρίς μπέρτα να προσγειώνεται λίγο πριν τη τζαμαρία ενός βιντεοκλάμπ. Ευτυχώς το μόνο που πληγώθηκε ήταν ο εγωισμός του. Είδες η κακιά η ώρα;
Αυτά, όπως και το ντάμπα ντούμπα με τον Παντελίδη μέσα από το αυτοκίνητο μεσημεριάτικα, οι σούζες και οι γκαζιές στον κόφτη μέσα στην πόλη, γίνονται για δύο λόγους: ή για να εντυπωσιάσει κάποιος τους άλλους ή για να εντυπωσιάσει τον εαυτό του. Πρέπει κάποιος να τους δώσει να καταλάβουν ότι ο μόνος τρόπος να εντυπωσιαστούμε είναι να κάνει ακροβατικά δύσκολα και καταπληκτικά όπως ο Pfeiffer με ειδική μοτοσυκλέτα σε ειδικό χώρο που δεν κινδυνεύει κανείς. Εκεί φίλε μάλιστα, να πληρώσουμε και εισιτήριο, όχι οι μπούρδες και τα σαχλοπαντιλίκια που τα κάνει ακόμα και πιτσιρίκι με ποδήλατο. Πραγματικά, δεν έχουμε ακούσει κανένα να έχει πει: “τι ωραία σούζα που κάνει ανάποδα στο μονόδρομο.” Άλλα λέμε συνήθως μαζί με τη μούτζα. Αν το κάνει για να εντυπωσιάσει τον εαυτό του τότε υπάρχει άλλο θέμα. Δεν ξέρουμε τι, μπορεί να μην τον έπαιζαν τα άλλα παιδάκια μικρό, να έτρωγε ξύλο με τη ζώνη, να τον κλείδωναν στο δωμάτιο. Λίγη ψυχοθεραπεία βοηθάει περισσότερο από τις άλλες σαχλαμάρες.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 12/12/2013
