Δεν πρόκειται για φωνές της μαμάς στον εξάχρονο γιο της που έχει κάνει το δωμάτιο του σαν τη λωρίδα της Γάζας, αλλά για απλούς κανόνες που μας βοηθούν να οδηγούμε πιο άνετα, εύκολα και ευχάριστα την μοτοσυκλέτα μας.
Πρώτα απ’ όλα καθόμαστε σε εκείνο το σημείο της σέλας ώστε ακουμπώντας στα grip του τιμονιού τα χέρια μας να βρίσκονται σε ελαφριά γωνία περίπου 30ο, ώστε να έχουμε ελευθερία κινήσεων. Βέβαια πολλές φορές αυτό εξαρτάται και από την ίδια την μοτοσυκλέτα αφού σε κάποιες, όπως το TDM για παράδειγμα, ακόμα και αν εφάπτεται το σώμα στο ρεζερβουάρ τα χέρια είναι σχεδόν τεντωμένα – όμως αυτές είναι εξαιρέσεις.
Οι αγκώνες μας πρέπει να βρίσκονται πάνω στην νοητή ευθεία γραμμή που ενώνει τους ώμους με τους καρπούς. Σε περίπτωση που είναι πιο πάνω τότε η θέση γίνεται εξαιρετικά άβολη και κουραστική. Από την άλλη, όταν οι αγκώνες βρίσκονται κάτω από αυτή, τα χέρια δεν μπορούν να περιστρέψουν εύκολα το τιμόνι αφού βρίσκουν στον κορμό και οι αγκώνες δεν λειτουργούν ως μοχλοί.
Με τα χέρια σε ελαφριά γωνία και με τους αγκώνες στην νοητή γραμμή μεταξύ ώμων και καρπών μπορούμε να ρυθμίσουμε τις μανέτες φρένου και συμπλέκτη. Το ύψος αυτών πρέπει να είναι τέτοιο, ώστε οι καρποί των χεριών να μην δημιουργούν γωνία. Οποιαδήποτε άλλη θέση μειώνει τον χρόνο προσέγγισης τους και αυξάνει την πίεση στους καρπούς, που ύστερα από μια σβέλτη βόλτα σε κατηφορική, φιδωτή διαδρομή μεταφράζεται σε πόνο.
Όλα αυτά σε ευθεία διαδρομή, αφού η στάση σώματος υπό κλίση διαφοροποιείται ανάλογα με τον τύπο της μοτοσυκλέτας, ειδικά όταν μιλάμε για σπορ οδήγηση. Για… το σώμα μου στημένο για στροφές, θα μιλήσουμε στο επόμενο τεύχος. Ως τότε, ρυθμίστε τιμόνια και μανέτες.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 4/2/2009
