Την ονειρευόσουν χρόνια αυτή τη μοτοσυκλέτα. Αμέτρητα βράδια πριν κοιμηθείς φανταζόσουν αυτό το μαγικό συναίσθημα πληρότητας καβαλώντας την, ταξιδεύοντας παρέα σε όλα τα αγαπημένα σου μέρη, μαζί με τους κολλητούς και τα δικά τους μηχανάκια. Με οικονομίες ετών και σκληρή δουλειά την αποκτάς, την παρουσιάζεις φουσκώνοντας σαν αρσενικό παγώνι, και ο καλύτερός σου φίλος λέει: «αυτή τη μπακατέλα πήρες ρε βλάκα, θα μπορούσες να πάρεις την άλλη με τα ίδια λεφτά που είναι και πιο αλήτικο βρωμόγκαζο. Με ‘γειά.» Γιατί σπάνια αρέσει η μοτοσυκλέτα μας στους φίλους μας;
Κατά κύριο λόγο διότι κρίνουν εξ’ ιδίων τα αλλότρια, δηλαδή δεν αντιλαμβάνονται το δικό σας γούστο, την αισθητική και τις ανάγκες σας. Στην ψυχολογία ονομάζεται έλλειψη ενσυναίσθησης, το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι ο καυλοτίμονος που θέλει να κάνει καγκουριές γιατί αυτή είναι η ανάγκη του την συγκεκριμένη περίοδο, δεν κατανοεί την ανάγκη του άλλου να νιώθει το μασάζ των κραδασμών ενός μεγάλου δικύλινδρου Harley που πατ πατ πατ βολτάρει ράθυμα. Ο τουρίστας που θέλει να εξερευνήσει όλη την υφήλιο καταπίνοντας χίλια χιλιόμετρα την ημέρα, κάθε μέρα για όλο το ταξίδι, δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη του άλλου να ξυπνήσει μια Κυριακή πρωί και να σπάσει τα χρονόμετρα στην πίστα με το RR του. Όλοι δίκιο έχουν, αλλά αναγνωρίζουν μόνο το δικό τους – του άλλου το δίκιο είναι «μία βλακεία και μισή, αφού δεν ξέρεις εσύ». Έχει όμως σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι για τη μοτοσυκλέτα σου; Δεν θα έπρεπε. Εάν σου αρέσει εσένα, η γνώμη των άλλων περιττεύει. Μην ακούτε κανέναν, παρά μόνο εσάς!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chill In News 15/5/2020
