Πραγματική ιστορία #3.465: σκάει στο μαγαζί τύπος και παρκάρει την σούπερ ντούπερ μηχανάρα του απ’ έξω πρώτη μούρη. Ψώνισε ό,τι ψώνισε και μετά χαζέψαμε το εργαλείο του (το δίτροχο): το “υπεράριστη κατάσταση” δεν λέει τίποτα. Εκτός του ότι ήταν διακοσμημένο με ό,τι χρυσό και ανθρακονημάτινο αξεσουάρ κυκλοφορεί στην πιάτσα, αστραφτοκοπούσε πιο πολύ κι από τη μέρα που το συναρμολόγησαν στο εργοστάσιο.
“Μπράβο ρε φίλε,” του είπα, “στην πένα το έχεις, το πλένεις συχνά ε;” Γυάλισε το μάτι του: “ΟΧΙ,” μου λέει, “δεν την έχω πλύνει ΠΟΤΕ.” “Μα αφού δεν έχει ίχνος σκόνης ούτε κάτω από τα φτερά, ούτε καν στο μοχλικό…” Ανέβασε πίεση: “Τη μοτοσυκλέτα μου δεν την έχει ακουμπήσει ΠΟΤΕ σταγόνα νερού.” “Μα πώς… κι αν σε πιάσει βροχή στο δρόμο;” Εκεί με αποτελείωσε: “ΒΡΟΧΗΗΗ;; ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΡΕ;;; Μία φορά ήρθα στην πόλη από το χωριό και στον γυρισμό, αφού είδα κάτι μαύρα σύννεφα μακριά, πήρα τηλέφωνο τον αντιπρόσωπο στο σπίτι, μου άνοιξε να την φυλάξω στο μαγαζί του και επέστρεψα με το λεωφορείο.” (!)
Δεν λέω, να τα προσέχουμε τα πράγματά μας, αρκεί να μη μας γίνονται έμμονες ιδέες διότι θα καταντήσουμε ψυχωτικοί και θα παίρνουμε τα ηρεμιστικά με τους κουβάδες. Σαν κάτι γιαγιάδες που έβγαζαν τον διάφανο μουσαμά από τις πολυθρόνες του σαλονιού μόνο όταν είχαν επισκέψεις, δύο φορές το χρόνο. Να τα ευχαριστιόσαστε και να μην υποφέρετε όταν δεν είναι πάντα στην απόλυτη εντέλεια. Αφήστε και κανένα κόκκο σκόνης ή ίχνος γρατζουνιάς για το μάτι. Και τότε ξέρετε κάτι; Θα χαλάνε λιγότερο και θα τα απολαμβάνετε περισσότερο!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 9/10/2019
