Τις προηγούμενες φορές μιλήσαμε για το τι τρέλα κουβαλάνε οι περισσότεροι από αυτούς που πουλάνε μοτοσυκλέτες. Ασφαλώς υπάρχουν και αυτοί που πουλούν την αψεγάδιαστη-πολύ-καλύτερη-από-καινούργια μοτοσυκλέτα τους σε πολύ καλή τιμή, όμως αποτελούν εξαίρεση και κάνουν μπαμ από χιλιόμετρο. Φαίνεται στις φωτογραφίες τους, φαίνεται στον γραπτό και προφορικό τους λόγο... φαίνεται από παντού. Οι περισσότεροι «φεύγουν στο εξωτερικό», ή «πάνε φαντάροι» (για τρίτη φορά). Επίσης έχουν κάνει «γενικό σέρβις πρόσφατα» (πριν από επτά χρόνια αν θυμούνται καλά), «έχουν σπίτι με γκαράζ για να μην τα χτυπάει ο ήλιος», ενώ «δεν έχει πατήσει ποτέ στη βροχή» (με όλες τις βίδες σκουριασμένες) και θέλουν «μόνο σοβαρές προτάσεις» (όχι καλαμπούρια και φάρσες). Να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, οι αγοραστές δεν πάνε πίσω. «Ωραίο το μηχανάκι σου φίλε, να το τραμπάρουμε με ένα ψιλοστραπατσαρισμένο τσικουιντσέντο είκοσι χρονών με καμένη φλάντζα; Ευκαιρία είναι». Το συχνότερο είναι να θέλουν την μοτοσυκλέτα σου γιατί είναι μακράν η καλύτερη που κυκλοφορεί και να μπλοφάρουν σαν παιδάκια του δημοτικού: «ε, ξέρεις, έχω δει και μία άλλη σε χαμηλότερη τιμή...» - ε πήγαινε πάρτην ρε φίλε, τι τον ταλαιπωρείς; Μπλοκ και ντιλίτ και άη στο καλό. «Έρχομαι από μακριά και έχουν έξοδα οι βενζίνες, να μου κόψεις πεντακόσια ευρώ» (business class από Λονδίνο έρχεται) λένε κάποιοι άλλοι, ενώ οι αγαπημένοι μας είναι οι «ωραίο για πέντε χιλιάρικα, να σου δώσω τρία στο χέρι που τα έχω;» Και ασφαλώς οι «να σου δώσω ένα χιλιάρικο τώρα και τα υπόλοιπα σε δέκα δόσεις μέχρι το 2024;» Τι άλλο έχετε ακούσει;
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 10/4/2019
