Σε ποιον δεν έχει συμβεί: εκεί που πας τύπος και υπογραμμός στη λωρίδα σου, ξαφνικά πετιέται στα καλά καθούμενα το αυτοκίνητο από την διπλανή λωρίδα, το οποίο παραλίγο να σε απογειώσει – ευτυχώς που έχεις αντανακλαστικά μύγας με τόσο πάκμαν που έπαιζες μικρός και την γλίτωσες στο τσακ. Τι απαντάνε οι περισσότεροι στην αυθόρμητη παρατήρηση «που πας ρε γίδι;» «Συγνώμη δεν σε είδα».
Συμπέρασμα: πρέπει να φροντίζουμε να είμαστε πάντα ορατοί. Να θυμάστε ότι οι μικρού μεγέθους μοτοσυκλέτες μας κρύβονται εύκολα στις τυφλές γωνίες των αυτοκινήτων, ενώ οι οδηγοί τους που ψάχνουν αυτοκίνητα δεν είναι ψυχολογικά προγραμματισμένοι να βλέπουν μοτοσυκλέτες. Οφείλουμε να ξέρουμε πού ακριβώς είναι αυτές οι τυφλές γωνίες και να αποφεύγουμε, όσο μπορούμε, να τοποθετούμαστε μέσα σε αυτές. Εάν μπορείτε να δείτε τα μάτια του οδηγού από τους καθρέφτες, τότε μπορεί να σας δει – η λέξη κλειδί εδώ είναι το «μπορεί». Γιατί το ότι σας κοιτάζει δεν σημαίνει απαραίτητα ότι σας βλέπει.
Να είστε πονηρεμένοι σε συνθήκες που οι αλλαγές λωρίδας είναι πολύ πιθανές: μήπως η κίνηση στην εθνική γίνεται πιο αργή και η λωρίδα σας κινείται γρηγορότερα από την διπλανή; Σε αυτήν θέλουν να είναι όλοι, άρα δεν θέλετε να είστε εσείς. Κοιτάξτε για σημάδια που υποδηλώνουν αλλαγή πορείας. Μπορεί να είναι φλας (λέμε τώρα), τροχοί που ξεκινούν να στρίβουν, το αυτοκίνητο που τριγυρνάει στη λωρίδα του καθώς ο οδηγός τσεκάρει τους καθρέφτες του, ή το ίδιο το κεφάλι του οδηγού που στρίβει (εάν δεν μιλάει στο κινητό). Εάν έχετε το νου σας σε όλα αυτά ΣΥΝΕΧΩΣ, τότε θα είστε μια χαρά!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 28/2/2018
