Είναι ωραίοι οι συνεπιβάτες. Ειδικά οι συνεπιβάτιδες (και ακόμα καλύτερα οι όμορφες τσουπωτές συνεπιβάτιδες). Αλλά εμείς οι αναβάτες παραπονιόμαστε: “φοβάται,” “πέφτει πάνω μου,” “κουράζεται,” “τρομάζει”… Ναι, γιατί εσύ δεν θα τρόμαζες αν μπορούσες να …σε πας μια γρήγορη βόλτα! Ούτε γράμμα δεν θα έστελνες με …σένα!
Σε πόσες έχεις κάνει το μίνι σεμινάριο πριν καβαλήσουν το μηχανάκι σου; Ως “γνώστης” πρέπει να την ενημερώσεις και να την καθοδηγήσεις. Να την προστατέψεις από την άγνοια κινδύνου και να φροντίσεις να την ντύσεις σωστά χειμώνα καλοκαίρι. Πρέπει να της πεις να κοιτάει τον δρόμο μπροστά, αριστερά από το κράνος σου αν κοιτάς αριστερά και το αντίστροφο. Έτσι θα προβλέπει τις επόμενες κινήσεις σου και θα προετοιμάζεται ανάλογα.
Πρέπει να της εξηγήσεις να κάθεται άνετα και χαλαρά με “λυμένη” μέση για να ακολουθεί αβίαστα το σώμα της την ροή της κίνησης. Να στηρίζεται σφιχτά και στα επτά σημεία επαφής της με σένα και την μοτοσυκλέτα: τα πέλματα, τα γόνατα, τον πισινό και τα χέρια της. Να σε σφίγγει ΔΥΝΑΤΑ με τα γόνατα όταν φρενάρεις για να μην σου κάνει την “οικογένεια” κιμά και για να μην κουτουλάει το κράνος σου.
Και προπαντός να μην προσπαθείς να την εντυπωσιάσεις με το πόσο γρήγορος είσαι, πόσο γέρνεις στις στροφές και πόσο ατρόμητος είσαι στις σφήνες. Το πιθανότερο είναι να σε σιχαθεί, να τρομάξει και να μην ξανανέβει ποτέ σε καμία μοτοσυκλέτα. Εκτός κι αν είναι απ’ αυτές τις τρελές που γουστάρουν να παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα. Σ’ αυτή την περίπτωση, καλά να πάθεις!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 17/5/2017
