Είναι γνωστό ότι οι κόσμοι των μοτοσυκλετιστών και των οδηγών αυτοκινήτων δεν βρίσκονται στο ίδιο σύμπαν – κάποιες ιδιότητες που έχουν εκ φύσεως ή εξ’ ανάγκης οι αναβάτες, είναι τελείως ακατανόητες για τους άλλους. Βρήκαμε τις πιο σημαντικές από αυτές και σας τις παραθέτουμε, από τη σκοπιά του αναβάτη.
Κατ΄ αρχάς το «κοίταξα αλλά δε σε είδα» δεν υπάρχει. Οι μοτοσυκλετιστές βλέπουν με μάτια εικοσιεπτά γιατί αλλιώς θα πονέσουν πολύ (χρηματικά και σωματικά). Υποψιάζονται κάθε πόρτα αυτοκινήτου που θα ανοίξει, κάθε θεία μπροστά από λεωφορείο, κάθε σφήνα κάγκουρα με GTI. Επίσης γνωρίζουν πραγματικά τι σημαίνει επιτάχυνση. Ανοίγουν το γκάζι με μια μοτοσυκλέτα καθημερινή και εκτοξεύονται σουζάροντας – αίσθηση που ίσως να μπορεί να πλησιάσει (χωρίς τη σούζα) κάποιος με μία Ferrari 488 των 380.000 ευρώ.
Δεν καβαλάνε απλώς για να μετακινηθούν. Δεν το κάνουν εξαναγκαστικά, επειδή κάπως πρέπει να πάνε στη δουλειά τους. Ανυπομονούν να καβαλήσουν και το κάνουν ακόμα και αν δεν έχουν που να πάνε. Επίσης χαιρετιούνται. Δεν έχει σημασία που είναι άγνωστος, έρχεται από την αντίθετη λωρίδα και δεν θα τον ξανασυναντήσει. Του παίζει τα φώτα, κατεβάζει το κεφάλι με την χαρακτηριστική κοφτή κίνηση ή τεντώνει τα δάχτυλα του χεριού του συμπλέκτη. Πότε ήταν η τελευταία φορά που χαιρετήθηκαν άγνωστοι μεταξύ τους οδηγοί αυτοκινήτων; Ποτέ στην ιστορία.
Τέλος, αυτό που γνωρίζει κάθε αναβάτης βαθιά μέσα του είναι ότι η μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα πάρα πολύ ασφαλές μέσο μεταφοράς και διασκέδασης ταυτόχρονα, εφόσον κατανοηθούν οι κίνδυνοι. Εκ των οποίων ο μεγαλύτερος, ίσως να είναι ο ίδιος ο εαυτός του.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 23/11/2016
