Πριν από λίγο καιρό ξαναήρθε στο μαγαζί για να χαζέψει μπουφάν μοτοσυκλέτας, ένας πελάτης που είχε ψωνίσει από εμάς, προ αμνημονεύτων χρόνων, ένα ανοιχτό κράνος. Αν βλέπατε το καημένο το κράνος θα βάζατε τα κλάματα από τα γέλια (ή τα γέλια από τα κλάματα). Ήταν που ήταν το οικονομικότερο που διαθέτουμε (μόλις τριάντα εννέα ευρώ, με προδιαγραφές παρακαλώ), με ότι συνεπάγεται αυτό σε ποιότητα κατασκευής και αντοχή στο χρόνο, είχε αφαιρέσει τελείως (!) τα μάγουλα για να μην τον ακουμπάει τίποτα “διότι έχει ευαισθησία και τον ενοχλούσαν”. Σαν να μην έφτανε αυτό, για τον ίδιο επίσης θλιβερό λόγο, είχε κόψει με τη φαλτσέτα έναν πόντο πολυστερίνη στο εσωτερικό κέλυφος πάνω από το μέτωπο, ενώ στη μισή ζελατίνα είχε κολλήσει μαύρη μονωτική ταινία για να μην τον ενοχλεί ο ήλιος. Για τη μπίχλα και τη μυρωδιά που έβγαζε και σκότωνε μύγα στο μισό μέτρο δεν θα μιλήσουμε.
Γιατί σας λέμε αυτή την χαριτωμένη ιστορία; Επειδή το άφησε πάνω στο μηχανάκι του και του κλέψανε! Άβυσσος η ψυχή του κλέφτη. Φανταστείτε τι θα κάνουν με τα καλύτερα, των εκατό ευρώ, διακοσίων ή και παραπάνω. Εν τω μεταξύ, οι ανόητοι κόβουν και το λουράκι με το κρικάκι όταν τα βρίσκουν κλειδωμένα πάνω στο μηχανάκι, το οποίο καθιστά το κράνος παντελώς άχρηστο και δεν επισκευάζεται αφού είναι περτσινωμένο από το εργοστάσιο για λόγους ασφαλείας.
Μην αφήνετε λοιπόν τα κράνη πάνω στα μηχανάκια. Τα χτυπάει ο ήλιος, μπαίνουν τα νερά της βροχής, τα καυσαέρια, τα σκουπίδια, οι κουτσουλιές των πουλιών και τα κατουράνε οι μεθυσμένοι. Εκτός αν θέλετε να μας βλέπετε συχνά!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 3/4/2014
