Μιλήσαμε για τις νοοτροπίες των Ιαπώνων, των Ιταλών, των Γερμανών, των Αυστριακών, είναι δυνατόν να μην πούμε για τους Αμερικάνους; Όχι βέβαια, ειδικά όταν τους έχουμε ζήσει τόσο πολύ – οκτώ χρόνια σπούδαζα εκεί.
Αυτό που μετρούσε πάντα για τους Αμερικάνους είναι ο όγκος, το μέγεθος. Τα αυτοκίνητά τους, τα σπίτια τους, οι δρόμοι τους, οι μερίδες τους, το μέγεθος του ποτηριού της Coca Cola στο σινεμά, όλα είναι γιγάντια. Γιατί είχαν χρήματα και φθηνή βενζίνη και μπορούσαν. Ακόμα και τώρα που ζορίζονται κάμποσο, το μέγεθος μέγεθος. Δεν διαθέτουν την τεχνογνωσία και την διάθεση των Ευρωπαίων και Ιαπώνων να βγάζουν γκάζι από λίγα κυβικά με όσο το δυνατόν ελάχιστη κατανάλωση. Γι΄αυτό λοιπόν πάρτε να έχετε πέντε-έξι χιλιάδες κυβικά που μπορεί να πίνουν τον άπατο σε βενζίνη αλλά τραβάνε την βάρκα-κρουαζιερόπλοιο μια χαρά.
Επίσης η Αμερική είναι η χώρα της ευθείας. Για αυτό και οι Harley Davidson δεν είχαν ποτέ καμιά ανάγκη να στρίβουν καλά, ούτε να είναι ελαφριές και να καίνε λίγο. Ζυγίζουν σαν έφηβος ελέφαντας, πριν τη στροφή κάνεις αίτηση στο τιμόνι και περιμένεις να γίνει δεκτή, φρενάρεις χαλαρά πάντα πολλά μέτρα πριν χρειαστεί να σταματήσεις, αλλά είναι όμορφες και έχουν προσωπικότητα. Την προσωπικότητα του μπρατσαρά αμερικάνου μάστορα με τα τατού, που τη συναρμολόγησε βάζοντας όλη του την περηφάνια και το μεράκι. Δεν θα ήταν η πρώτη μας επιλογή, αλλά με χαρά θα είχαμε μία για μερικές Κυριακές όπου θα ρολάραμε χαλαρά απολαμβάνοντας τη φύση, τη ζωή και τις βροντές πατ-πατ-πατ του δικύλινδρου V κινητήρα...
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 10/10/2013
