Ήρθε ένας πατέρας με ένα σκούτερ τις προάλλες, κουβαλώντας μέσα σε έναν μάρσιπο μπροστά στο στήθος του το μωρό αγοράκι του. “Για κράνος ενδιαφέρομαι,” μου λέει. Πάω να μετρήσω το κεφάλι του να δω νούμερο – “όχι για μένα μου λέει, γι’ αυτόν!” Και πόσων μηνών είναι το αγοράκι του; Οκτώ!
Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που οι νέοι γονείς νοιάζονται για την ασφάλεια του παιδιού τους και ενδιαφέρονται να τους αγοράσουν καλά κράνη που πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές. Και αν αυτό σας φαίνεται αυτονόητο, τότε στην επόμενη βόλτα μέσα στην πόλη παρατηρήστε πόσα τρικάβαλα θα δείτε με το παιδί “σάντουιτς” ανάμεσα στον μπαμπά και τη μαμά, ή το παιδί όρθιο πάνω στην ποδιά του σκούτερ, ή ακόμα και καθιστό πάνω στο ντεπόζιτο ενός GSX-R 1000. Παναγία μου!
Κατ’ αρχήν, η κατάλληλη ηλικία για να ανέβει το παιδί στο μηχανάκι είναι αυτή όπου μπορεί το ίδιο να κρατιέται συνειδητά από τη μέση του μπαμπά ή της μαμάς του. Τα μωρά δεν έχουν καν δύναμη να κρατήσουν το ίδιο το κεφάλι τους, πόσο μάλλον να φορέσουν και ένα κράνος οκτακοσίων γραμμαρίων τουλάχιστον. Όπως και στα κράνη των ενηλίκων υπάρχουν νούμερα παιδικά, με μικρότερη περίμετρο κεφαλής (και συνεπώς και βάρος) απ’ ότι των μεγάλων. Σαράντα οκτώ εκατοστά είναι το μικρότερο νούμερο που βγαίνει, μερικά απ’ αυτά όμως έχουν λίγο στενή εφαρμογή και μπορούν να μπουν σε ένα κεφάλι με περίμετρο σαράντα έξι πόντους. Φυσικά έχουμε δει και πιτσιρίκια έξι χρονών που έχουν μεγαλύτερο κεφάλι από τη μαμά τους. Πάντα κράνος όμως παρακαλούμε. Αν εσείς είστε αλαφρόμυαλοι τι φταίνε τα καημένα;
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 18/4/2013
