Κοιτάξτε τώρα πως πολύ μικρά και ασήμαντα πράγματα δείχνουν το αυλάκι που θα κυλήσει το ρυάκι στο μέλλον. Έρχονται που λέτε να μας πούν τα κάλαντα τα πιτσιρίκια την παραμονή των Χριστουγέννων, όχι ένα και δυο αλλά λαός πολύς γιατί όσο να ‘ναι, μαγαζί σε κεντρικό δρόμο, καταλαβαίνετε. Ξεκινάνε λοιπόν το δυο πρώτα παιδιά “νααα τα πούουουμεεε;” Ναι, να τα πείτε. “Τρίγωνααα, κάααλαντα, μες τη γειτονιάαα. Χρόνια Πολλά.” Εφτά λέξεις όλες μαζί. “Καλά ρε που είναι τα υπόλοιπα;” “Εεε, αυτό ξέρουμε μόνο.” Μάλιστα, ελάχιστα ψιλά εσείς γιατί είστε αδιάβαστοι. Μετά από λίγο τα επόμενα. Ο ένας κρατάει σκονάκι και διαβάζει άλλα αντ’ άλλων, ενώ ο δεύτερος που το παίζει μάγκας και δεν κρατάει σκονάκι υποκύπτει γιατί τα ξεχνάει και διαβάζει κρυφά. Μουσική είχαν ανακαλύψει δικιά τους γιατί δεν έχει ξανακουστεί ποτέ. Ελάχιστα ψιλά κι εσείς γιατί είστε ξεφτίλες. Να περάσουν οι επόμενοι. “Αρχιμηνιάα κι αρχήηη χρονιάαα…”. “Όπα ρε, αυτά την άλλη βδομάδα, τα Χριστουγεννιάτικα σήμερα,” τους λέω. “Δεν τα ξέρουμε αυτά.” Τον πούλο τότε. Ο επόμενος ήρθε με κασετόφωνο κι είχε βάλει λάθος κασέτα.
Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα. Μια δουλειά έχουν να κάνουν οι περισσότεροι κι αυτή την κάνουν στραβή. Για το 2012 ας προσπαθήσουμε ό,τι κάνουμε να το κάνουμε τόσο καλά που να μη γίνεται καλύτερα. Είτε είσαι υδραυλικός, είτε έμπορας, είτε λες τα κάλαντα, είτε πεταλώνεις τζιτζίκους, να είσαι μάστορας και περήφανος γι’ αυτό που κάνεις. Και θα έχεις πάντα δουλειά και όλοι θα μιλάνε για σένα. Ή θα το κάνεις καλά ή παράτα το καλύτερα!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 11/1/2012
