Την προηγούμενη βδομάδα περιγράψαμε τους BMWδάκηδες και σήμερα θα συνεχίσουμε με μια άλλη φοβερή κατηγορία η οποία υπήρχε και θα υπάρχει μέχρι τα βάθη των αιώνων. Μία ξεχωριστού ενδιαφέροντος κατηγορία μοτοσυκλετιστή που δεν έχει καταφέρει ποτέ να αναλύσει ή γιατρέψει κανένας ψυχολόγος, ψυχίατρος ή ψυχο-οτιδήποτε πουθενά στον κόσμο.
Οι σπορ κούργιαλοι πρώτα απ’ όλα διαθέτουν supersport ή naked μοτοσυκλέτες, ξέρετε, αυτές που κάθεσαι μούρη κάτω κώλος πάνω. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ψυχασθενών είναι ότι κάνουν φασαρία και γενικά προκαλούν κοινωνική κατακραυγή. Οι εξατμίσεις τους κάνουν διαολεμένο θόρυβο αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο: κάνουν ταρζανιές συνεχώς, από τη στιγμή που θα βάλουν μπροστά τη μοτοσυκλέτα μέχρι να την παρκάρουν. Σούζες, παντηλίκια, ξερογκαζιές για να τρομάζουν οι γιαγιάδες στα φανάρια… τα καφριλίκια δεν έχουν τελειωμό. Και φυσικά όλα αυτά χωρίς να φοράνε ούτε κράνος, ούτε μπουφάν με προστασίες, ούτε μπότες. Σχεδόν ολόγυμνοι, με τζιν σορτσάκι σκισμένο, σαγιονάρες καφέ του στρατού και κοντομάνικο φανελάκι κασκορσέ, το οποίο μετά τα 100 χιλιόμετρα τους ανεβαίνει μέχρι το λαιμό από τον αέρα. Και είναι πάντα νεαροί γιατί κάποια στιγμή μέχρι να μεγαλώσουν η τύχη τους τελειώνει, σπάνε διάφορα ζωτικά τους όργανα και κόκκαλα και παρατάνε τα μηχανάκια “γιατί είναι επικίνδυνα.”
Μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο καζάνι όμως. Υπάρχουν και αναβάτες sport μοτοσυκλετών οι οποίοι είναι προσεκτικοί, οδηγούν με ασφάλεια και είναι ντυμένοι στη πένα με προστασίες φουλ. Η διαφορά τους με τους προηγούμενους; Θα αγαπάνε την μοτοσυκλέτα μέχρι τα βαθιά γεράματα!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 15/6/2011
