Ζόρια ακούμε από δώ, ζόρια φωνάζουν κάποιοι από κει, και η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος δεν δροσίζεται αλλά ζορίζεται. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι βρε αδερφέ, πολλοί μάλιστα, που πέρα βρέχει. Τι συμπέρασμα να βγάλει κανείς;
Και δεν μιλάμε μόνο για τα εστιατόρια, τα μπαρ και όλα τα γνωστά στέκια της νεολαίας του νησιού μας που είναι μπίμπα κάθε παρασκευοσαββατοκύριακο. Όχι, μιλάμε για κάποιους άλλους που έχουν χάσει τελείως τη μπάλα. Για παράδειγμα, μας λέει γνωστός μας τις προάλλες: “Αποφάσισα να κάνω οικονομία και να μετακινούμαι πλέον με ποδήλατο.” Τέλεια μέχρι εδώ. Έλα μου όμως που ο δικός μου πάει και χτυπάει ένα ανθρακονημάτινο μπάησικλ με τσι παναγιάς τα μάτια πάνω, και σιμανό και μαγνήσια και τιτάνια και πλουτώνια… πήγε πεντοχίλιαρο το μαλλί! Και όχι μόνο αυτό: “Θέλω να πάρω τώρα και πετάλια που ζυγίζουν 90 γραμμάρια και κάνουν 300 ευρώ. Αν έρθουν και είναι 95 θα τους τα γυρίσω πίσω.” Και γιατί βρε βόιδι δεν χάνεις είκοσι-τριάντα κιλά να πηγαίνεις μετά αέρα πατέρα ακόμα και με το ποδήλατο που άφησαν οι Γερμανοί στον παππού;
Γι΄αυτό πάνω απ’ όλα ψυχραιμία. Οι καιροί είναι δύσκολοι και απαιτούν αυτοσυγκράτηση. Όπως λέει και ένας ινδός φακίρης που παίζει φλογέρα και μαγεύει την κόμπρα “ζήσε απλά να είσαι ευτυχισμένος.” Αξιολόγησε και αναθεώρησε τις προτεραιότητές σου και ξέχνα τα παλιά. Σουλούπωσε το μηχανάκι σου, βάλε λάστιχα, κάνε σέρβις, άλλαξε τακάκια και άσε τα αξεσουάρ του λούσου και της φιγούρας. Είναι ο μόνος τρόπος να καταφέρουμε να επιβιώσουμε. Θα δεις…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 1/6/2011
