Ε όχι ρε παιδιά, όχι πάλι τα ίδια! Σκάει πελάτης στο μαγαζί μας και μας λέει ότι ενδιαφέρεται για κράνος. Όλα μια χαρά μέχρι εδώ. Τονίζει ότι θέλει φτηνό κράνος. Πάλι όχι τελείως πρωτάκουστο, πολύς κόσμος δεν κατανοεί τις διαφορές αν δεν του εξηγήσεις. Τον ρωτάμε λοιπόν για το πόσο κοστολογεί το κεφάλι του, του αναλύουμε πόσο πιο ασφαλής θα είναι με ένα καλύτερο κράνος από το κουβαδάκι που ζητάει και τι μας λέει: “Μα έχω καλό και ακριβό κράνος. Αυτό το θέλω μόνο για την πόλη.” Ντόοοοιιιιινγκ!
Μα εκεί ρε φίλε είναι που χρειάζεσαι το καλύτερο κράνος του κόσμου. Στην πόλη γίνονται τα συχνότερα και χειρότερα ατυχήματα. Διόλου παράλογο αφού στην πόλη κυκλοφορούμε το ενενήντα τοις εκατό του χρόνου μας πάνω στη μοτοσυκλέτα. Το υπόλοιπο δέκα τοις εκατό (και πολύ λέμε τώρα) άντε να είναι σε ταξίδια σε επαρχιακούς ή εθνικούς δρόμους όπου τα απρόοπτα είναι πολύ λιγότερα. Στην πόλη υπάρχουν τα STOP που παραβιάζουν οι απρόσεκτοι που στέλνουν μηνύματα την ώρα που οδηγούν, τα στενά από τα οποία πετάγονται παππούδες με καταρράκτη, τα φανάρια που περνάνε οι μάγκες με κόκκινο, οι δρόμοι σαπούνι…
Και μην ξανακούσουμε την καραμέλα για τις χαμηλές ταχύτητες και τις κοντινές αποστάσεις. Η φίλη μας η Δήμητρα, έμπειρη οδηγός αγώνων, πήγε με τη μοτοσυκλέτα της από το σπίτι της στο βενζινάδικο ΕΝΑ τετράγωνο παρακάτω ,πρώτη φορά στη ζωή της χωρίς κράνος. Γλίστρησε, έπεσε στο κράσπεδο της αντλίας και χτύπησε πολύ σοβαρά. Γι’ αυτό να φοράς συνέχεια ότι καλύτερο έχεις. Τ΄ακούς;
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 18/5/2011
