Το να σας πει κάποιος ότι το κράνος του δεν έχει ημερομηνία λήξεως έχει το ίδιο ποσοστό αλήθειας με το ότι έχει κοιμηθεί με την Μόνικα Μπελούτσι και την Αντζελίνα Τζολί μαζί. Στην πραγματικότητα το δεύτερο είναι πιο πιθανό.
Το κέλυφος των κρανών κατασκευάζεται ουσιαστικά με δύο διαφορετικούς τρόπους: είτε με θερμοπλαστικά (τα πιο οικονομικά πολυκαρμπονάτα) είτε με θερμοσκληρυνόμενα πολυμερή υλικά (fiberglass, kevlar, ανθρακόνημα κλπ, τα πιο ακριβά). Εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μιλάμε για υλικά τα οποία ώρες μετά την παρασκευή τους φτάνουν σε κατάσταση χημικής ισορροπίας, και από εκείνο το σημείο και μετά αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Ο πολυμερισμός των υλικών δεν σταματά ποτέ, με αποτέλεσμα όλα τα κράνη να λήγουν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, δηλαδή δεν περνούν πλέον τις προδιαγραφές ασφαλείας με τις οποίες κατασκευάστηκαν.
Από ποιο σημείο και μετά το πανάκριβο κράνος σου γίνεται κατσαρόλα; Τα σοβαρά εργοστάσια λένε επτά χρόνια από την ημερομηνία κατασκευής τους, ή μετά από πέντε χρόνια χρήσης. Τα δύο αυτά χρόνια συμπεριλαμβάνουν και το διάστημα που μεσολαβεί για να φτάσει από τις αποθήκες του εργοστασίου στον εισαγωγέα και από κει στον έμπορο και τέλος σε σένα.
Μην το λυπηθείς και μην τσιγκουνευτείς. Είναι εκεί πάντα άγρυπνο να σε προστατεύσει σε κάθε στραβή. Αν θεωρείς το κεφάλι σου ακριβό πάρε αντίστοιχου επιπέδου κράνος. Αν το θεωρείς κλούβιο φόρα κουβαδάκι. Η επιλογή είναι δική σου…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 1/7/2009
