Gasολογίες #779 | GRAZIE VALE

Πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε ο τελευταίος αγώνας του Vale. (Δεν είναι φοβερό το ότι δεν χρειάζεται ούτε το υπόλοιπο όνομα, ούτε το επίθετο, για να καταλάβει η οικουμένη ολόκληρη ποιος είναι; ) Με αυτή την εμφάνιση λοιπόν τελείωσε μια καριέρα η οποία δεν τη λες απλώς λαμπρή, αλλά ονειρεμένη. Επίσημα τρέχει στους αγώνες GP από το 1996, αν αναλογιστούμε όμως ότι προπονείται με μοτοσυκλέτες από πέντε ετών,  τότε ο τύπος αγωνίζεται ολόκληρη τη ζωή του. Μας ευχαρίστησε με δάκρυα συγκίνησης και χαμόγελα, αλλά εμείς τον ευχαριστούμε ακόμα περισσότερο.

Καταρχάς διότι είναι παράδειγμα προς μίμηση για κάθε αθλητή και άνθρωπο. Αυθεντικός όσο δεν γίνεται, με τη μοναδική προσωπικότητά του να δίνει φως στο άθλημα και να το κάνει τόσο διάσημο όσο η Formula 1. Ναι, είχε τις ατυχείς στιγμές του και μερικές λάθος επιλογές (βλέπε εγωισμούς και μουτράκια στη Yamaha όταν έβαλαν Νο1 τον Lorenzo, τις κλωτσιές-μπουνιές με τον Marquez, τα δύο μαύρα χρόνια στη Ducati και άλλα). Είχε όμως τα μπαλάκια να παραδεχτεί τα λάθη του (στα βιβλία του ή σε συνεντεύξεις), αποδεικνύοντας ότι αυτά κάνουν τους ανθρώπους …ανθρώπους και όχι μαριονέτες του marketing που μετρούν την κάθε κίνηση και λέξη για να μη χάσουν followers στο Instagram. Χαρακτηριστικό επίσης είναι το αστείρευτο χιούμορ του – ποιος δεν περίμενε σε κάθε αγώνα να κερδίσει για να δει τι σκετσάκι είχε σκαρώσει με τους φίλους του; Το κοτόπουλο, τον Ρομπέν των Δασών, το τρέξιμο στην τουαλέτα για τσίσα και ένα σωρό άλλα.

Αυτό που θα μου μείνει περισσότερο όμως είναι η διάφανη και ξεκάθαρη ματιά του. Ό,τι αισθάνεται, το δείχνει: χαρά, θυμό, απογοήτευση, άγχος, ενθουσιασμό, περηφάνια, ανησυχία – όλα φαίνονται έκδηλα στα μάτια του, μαγνητίζοντάς σε και επιτρέποντας να βυθιστείς στα σώψυχά του. Θα μας λείψεις καλέ μας Valentino, ευχόμαστε καλή ανατροφή στην κορούλα που περιμένεις και ελπίζουμε ο μαθητής σου ο Pecco Bagnaia να μας προσφέρει συγκινήσεις όπως τις δικές σου. Καλά να περνάς!