GASΟΛΟΓΙΕΣ #770 | ΑΕΡΑΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Πριν από λίγα χρόνια κράζαμε ένα φίλο που είχε μόλις αγοράσει την πρώτη μοτοσυκλέτα της ζωής του, ένα GSX-R1000, και πήρε το φθηνότερο jet κράνος της αγοράς. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, του τα ‘παμε , του τα ξανάπαμε, ανένδοτος αυτός. Στην πρώτη βόλτα που πέρασε τα 120 χιλιόμετρα και το κράνος του γύρισε στην πλάτη με το λουρί παραλίγο να τον πνίξει, ήρθε πάλι πίσω και πήρε ένα full face της προκοπής.

Σήμερα δεν θα κράξουμε, ακριβώς το αντίθετο. Διότι διακρίνουμε πλέον έναν αέρα αλλαγής στη νοοτροπία των νέων, κατά κύριο λόγο, αναβατών. Δείχνει ότι βλέπουν πιο σοβαρά την ασφάλειά τους από ότι οι λίγο μεγαλύτεροί τους – για τους πατεράδες τους δεν θα μιλήσουμε, οι οποίοι τους λες ότι το κράνος δεκαπέντε ετών που φοράνε και μαδάει στο κεφάλι τους δεν κάνει ούτε για γλάστρα, και σε κοιτάζουν απαξιωτικά με υφάκι «τι μου λες εσύ ΕΜΕΝΑ τώρα». Ασφαλώς εξακολουθούν οι νέοι όλων των εποχών να δελεάζονται από το γκάζι και τα κυβικά, χωρίς να δίνουν σημασία στο ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι «προγραμματισμένος» να επεξεργάζεται τις πληροφορίες που έρχονται σε ταχύτητες μέχρι την …τελική του, δηλαδή περίπου 40 χιλιόμετρα την ώρα. Θα ήταν σοφό για τον εγκέφαλο να προπονηθεί σταδιακά να διαχειρίζεται τα εκατομμύρια των bytes που τον βομβαρδίζουν οι πληροφορίες των πολύ υψηλών ταχυτήτων, ας πούμε με ένα ελαφρύ και σβέλτο 400άρι για αρχή.

Όμως, προς τιμήν τους οι νέοι αναβάτες, έρχονται διαβασμένοι, ανοιχτοί στο να ακούσουν και να μάθουν, χωρίς να κάνουν συμβιβασμούς με το κεφάλι τους. Όχι όλοι, αλλά πολλοί – σίγουρα πολύ περισσότεροι από ότι πριν λίγα χρόνια. Και οπωσδήποτε θα επηρεάσουν θετικά και άλλους, μέχρι που να εκλείψει η εικόνα του ξεκράνωτου ούγκανου από τους δρόμους. Αμήν.