Gasολογίες #781 | ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΣΩΣΕ

Πολλά πράγματα δεν μπορώ να ακούω γιατί βγάζω καντήλες, αλλά δύο που παίζουν πολύ τελευταία είναι το «αφού είναι εμβολιασμένος/ανεμβολίαστος (διαλέξτε και πάρτε) στην κόλαση να καεί το καθίκι» και το δεύτερο «τη μοτοσυκλέτα μου εγώ δεν την δανείζω σε κανέναν, τη θέλω μόνο για πάρτη μου». Για το πρώτο δεν θα σχολιάσω διότι αν χρειάζεται να σας το εξηγήσω δε θα το καταλάβετε ποτέ. Θα σας πω όμως μία ιστορία για το δεύτερο.

Πριν από πολλά χρόνια στην Αμερική όπου φοιτούσα, πήγα ένα απόγευμα όπως κάθε βδομάδα στο σπίτι της δασκάλας που μου έκανε μαθήματα ορθοφωνίας. Ακριβώς έξω από την πόρτα της ήταν παρκαρισμένο ένα κόκκινο υπεραυτοκίνητο της εποχής (Honda NSX για όσους γνωρίζουν, περίπου 100.000$ η αξία του τότε). Μπήκα μέσα αποσβολωμένος που είχα δει στην πραγματικότητα κάτι που θαύμαζα μόνο στα περιοδικά, αναφωνώντας «ρε συ Πάτι ποιανού είναι αυτή η αμαξάρα;» «Δικό μου είναι, σου αρέσει;» μου απάντησε ένας ευγενέστατος κύριος με γυαλάκια, ηλικίας περίπου αυτής που είμαι εγώ τώρα. «Δεν μου αρέσει απλά, το ονειρεύομαι κάθε βράδυ» αποκρίθηκα και τι μου λέει χαμογελώντας ο τύπος; «Ε τότε γιατί δεν το παίρνεις να το κάνεις μια βόλτα; Ορίστε το κλειδί.» Ακόμα και τώρα που σας το λέω, εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, νιώθω ακόμα τη γλυκιά ανατριχίλα και τον ενθουσιασμό εκείνων των δεκαπέντε λεπτών που το οδήγησα, καθώς και την παντοτινή ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη εκείνου του γενναιόδωρου κύριου. Και αντιλαμβάνομαι ακριβώς πώς ένιωσε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ο καινούργιος φίλος μου Joachim, όταν τη δεύτερη μέρα που είχε δανειστεί τη μοτοσυκλέτα μου, μου έστειλε φωτογραφία μαζί της στο Ξυλόσκαλο μαζί με το μήνυμα: «Ευχαριστώ για την καλύτερη μοτοσυκλετιστική μέρα της ζωής μου».

Για να λάβεις πρέπει να δώσεις. Νόμος. Καμιά φορά δουλεύει προκαταβολικά, δηλαδή πρώτα δίνεις και μετά παίρνεις, κάποιες άλλες το αντίστροφο. Όποιος κρατάει τα αγαθά (υλικά και άυλα) για την πάρτη του τελικά δεν περνάει καλά. Δώστε και πάρτε. Χρόνια πολλά σε όλους!