Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκινήσαμε μία σειρά άρθρων, με αφορμή την επίσκεψη στην πόλη μας και ομιλία του Θανάση Χούντρα περί οδικής ασφάλειας. Είπαμε λοιπόν (αυτός είπε δηλαδή, εγώ σας τα μεταφέρω) ότι πίσω από κάθε τροχαίο βρίσκεται μία αποτυχημένη πρόβλεψη σε συνδυασμό με το λάθος λειτουργικό που έχουμε φορτώσει στον εγκέφαλό μας, το οποίο στηρίζεται σε …ψέματα. Ας δούμε μερικά από αυτά – μας κάνουν να νιώθουμε άνετα αλλά μας εκθέτουν σε τεράστιο κίνδυνο.
Καταρχάς, ποιος φταίει που συμβαίνουν τα τροχαία παγκοσμίως; Οι δρόμοι; Το όχημα; Ο οδηγός; Το ότι μας ψεκάζουν; Στα έντυπα της τροχαίας που καταγράφονται για στατιστικούς λόγους όλα τα ατυχήματα που δηλώνονται, τα ποσοστά είναι (ω, τι έκπληξη): 0-2,5% ο δρόμος, 0-2,5% το όχημα και 95-100% Ο ΟΔΗΓΟΣ. Δεν λέμε, να τον φτιάξουμε τον καταραμένο ΒΟΑΚ, αλλά μην ρίχνουμε όλο το φταίξιμο πάνω του, μόνο ό,τι του αναλογεί.
Ψέμα 2ο : ταχύτητα – πόσα είναι «πολλά»; Ας ξεκαθαρίσουμε το εξής: ο άνθρωπος, με τον εγκέφαλο-CPU πρωτεύοντος θηλαστικού, έχει την ικανότητα να διαχειρίζεται πληροφορίες μέχρι την …τελική του, δηλαδή τα 45 χιλιόμετρα την ώρα. Τόσα έπιασε ο Γιουσέιν Μπολτ όταν έκανε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα με 9,58 δευτερόλεπτα. Ας το δούμε αλλιώς: δίνουμε στον εγκέφαλό μας πάνω από 11.000.000 bytes το δευτερόλεπτο, ενώ μπορεί να διαχειριστεί τα 50. Όπως αντιλαμβάνεστε, του ζητάμε να κάνει εξωπραγματικές διεργασίες και να τις κάνει τέλεια. Ε δεν γίνεται, θέλει πιο αργή ροή πληροφοριών (πηγαίνοντας με μικρότερη ταχύτητα για να προλαβαίνει να αναλύει). Η ταχύτητα όμως και όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας είναι πολύ σημαντικό θέμα και θα το αναλύσουμε στο επόμενο…
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chill In News 4/3/2020
