Κατά τα άλλα κοροϊδεύουμε τα αμερικανάκια, τα οποία επιτρέψτε μου να τα γνωρίζω λίγο καλύτερα από σας, μιας που σπούδασα εκεί. Έχουν λοιπόν αυτή τη μεγάλη γιορτή των Ευχαριστιών (Thaknsgiving), την τελευταία Πέμπτη κάθε Νοέμβρη. Κλείνουν τα πάντα για να καθίσουν μία μέρα οικογενειακά, να φάνε τη γαλοπούλα τους στο φούρνο με πατάτες και gravy, ευχαριστώντας όποιον πιστεύει ο καθένας τους ως Θεό για τα καλά που απολαμβάνει. Την επόμενη μέρα τρέχουν όλοι πανικόβλητοι στα μαγαζιά, όπως τους έχει επιβάλει το marketing του υπερκαταναλωτισμού, για να αγοράσουν χριστουγεννιάτικα δώρα για αδέρφια, ξαδέρφια, θείες, μπατζανάκηδες, συναδέλφους και συντέκνους. Μιλάμε γίνεται πανζουρλισμός – να φανταστείτε τα εμπορικά καταστήματα κάνουν το 40% του ετήσιου τζίρου τους σε μία μέρα. Μιλάμε όμως για προσφορές χώμα, όχι μπαρμπούτσαλα.
Κι έχουμε εδώ τον κάθε εμπορίσκο της κακιάς ώρας να εκτυπώνει μία κόλλα Α4 με ένα “BLACK FRIDAY” με Arial και bold περιμένοντας τα γίδια από το μαντρί να τσιμπήσουν με έκπτωση 50% τα τρία προπέρσινα πορτοφόλια που ξέθαψε από την αποθήκη μπας και πουλήσει την υπόλοιπη πραμάτεια του με την κανονική έκπτωση που κάνει όλο τον χρόνο. Φίλος ψαγμένος περίμενε να πάρει τηλεόραση για τους γονείς του, η οποία δύο εβδομάδες πριν είχε 599 ευρώ. Την ημέρα εκείνη είχε τεράστιο ταμπελάκι όπου ενημέρωναν ότι από 1299€ την είχαν «μόνο» 699€. Και αυτά δεν είναι τίποτα, έγιναν μερικά ακόμα πιο τρελά αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί ενώ όλοι το ξέρουν και το καταλαβαίνουν, εν τούτοις τα γεμίζουν τα μαγαζάκια. Ζητείται ελπίδα που λέει και ένας φίλος. Εβίβα του κορόιδου!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 30/11/2016
