Κάθε βδομάδα που στέλνουμε το αρθράκι μας στα παιδιά της Chill In, σκεφτόμαστε “άντε να δούμε τι θα γράψουμε την επόμενη φορά”. Αυτή τη φορά μερικές κατακαημένες παντέρημες σκουριασμένες αλυσίδες μας ικέτευσαν να γράψουμε κάτι γι’ αυτές γιατί τα έχουν δει όλα τώρα το χειμώνα.
Ως γνωστόν, όλα τα κινούμενα μέρη πρέπει να είναι καλά λαδωμένα για να δουλεύουν αποτελεσματικά. Αυτό μπορεί κάποια πορνηρά μυαλά να το εκλάβουν και ως σεξουαλικό υποννοούμενο, αλλά το ίδιο που τους κάνει γιατί και εκεί ισχύει ο κανόνας. Φανταστείτε λοιπόν πόση ανάγκη από καλή λίπανση έχει ένα από τα πιο κινούμενα μέρη ενός παπιού ή μοτοσυκλέτας. Για να μας πει λοιπόν ο τελευταίος εκεί που κοιμάται στη γωνία, κάθε πότε πρέπει να λιπαίνεται η αλυσίδα; Εμ, που να θυμάσαι αφού έκανες κοπάνα όταν τα λέγαμε. Όποτε είναι στεγνή είναι η απάντηση. Ένας γενικός κανόνας (τελείως γενικός όμως) είναι κάθε 500 χιλιόμετρα το αργότερο, αυτό όμως ισχύει για το καλοκαίρι, με χαλαρή χρήση μοτοσυκλέτας – όχι καγκουριλίκια, και ασφαλώς ποιοτικό σπρέι λίπανσης. Το χειμώνα όμως με τις βροχές και τα νερά αλλά και με τη λιγότερη χρήση, αν την αφήσετε τόσο πολύ, σας βλέπουμε την άνοιξη να έρχεστε να μας παραγγέλνετε καινούργια αλυσιδογράναζα. Χαρά μας βέβαια, καλύτερα όμως να την περιποιείστε και να την κρατήσετε στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων της, πολλές φορές μέχρι και 40.000 χιλιόμετρα! Σιγά τον κόπο: ανέβασμα στο διπλό σταντ και ένα πέρασμα (από τη μέσα μεριά εε;) με ένα σπρέι της Ipone ή της Motorex. Ψεκάστε, (μη σκουπίσετε!), τελειώσατε!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 20/11/2014
