Από την τόση παραπληροφόρηση για κάθε έμψυχο ή άψυχο πράγμα που υπάρχει, ασφαλώς δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν και τα κράνη. Υπάρχουν διάφορες ανεξάρτητες προδιαγραφές ασφαλείας (η εγγλέζικη SHARP είναι μία απ’ αυτές για παράδειγμα) που βαθμολογούν με πέντε αστέρια κάτι ψιλοδεύτερες μάρκες και με τρία τις κορυφαίες και ακριβότερες. Πώς να μην μπερδευτεί ο κόσμος;
Το μέγεθος της απορρόφησης ενέργειας ενός κράνους μετριέται ρίχνοντάς το από ψηλά, με ένα ψεύτικο κεφάλι με μετρητές μέσα, πάνω σ’ ένα μεταλλικό σφυρί. Η ενέργεια που μεταδίδεται στο “κεφάλι” πρέπει να είναι μικρότερη από ένα συγκεκριμένο όριο. Όταν πληροί αυτή την προϋπόθεση, τότε οι καταναλωτές και η βιομηχανία μπορούν να υποθέσουν ότι το κράνος προστατεύει τον αναβάτη σε πραγματικές συνθήκες.
Όμως υπάρχει σημαντική διαφορά στην ταχύτητα της δοκιμής και τις ταχύτητες των πραγματικών συνθηκών αφού η ταχύτητα στο εργαστήριο δεν ξεπερνάει ΠΟΤΕ τα 28 χιλιόμετρα την ώρα, ακόμα και στις πιο αυστηρές δοκιμές! Σημειώστε ότι η κινητική ενέργεια είναι ανάλογη με το τετράγωνο της ταχύτητας. Και επειδή οι περισσότεροι την ώρα της φυσικής κάνατε κοπάνα και παίζατε μπιλιάρδο, αυτό σημαίνει ότι η κινητική ενέργεια στα 100km/h είναι 12,85 φορές μεγαλύτερη από αυτή των δοκιμών στο εργαστήριο. Στον πραγματικό κόσμο υπάρχουν κράνη που έχουν προστατέψει κεφάλια αναβατών με ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες. Ατυχήματα όπου το χτύπημα δεν είναι πάντα σε ευθεία με το κέντρο του κεφαλιού, αλλά σε οποιοδήποτε σημείο, προς οποιοδήποτε κατεύθυνση, με κάθε ταχύτητα, σε κάθε γωνία και οποιοδήποτε αντικείμενο. Εκεί χρειάζεται η εμπειρία και η τεχνογνωσία στην κατασκευή και όχι τα αστέρια των φτιαχτών συνθηκών εργαστηρίου. Και φυσικά δεν κοστίζουν πενήντα ευρώ…
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 10/10/2012
