Μετά από τόση κακοκαιρία και λασποβροχή ήρθε η ώρα επιτέλους να καθαρίσεις το μηχανάκι σου και να το κάνεις πάλι τζιτζί. Ώρα λοιπόν να γίνει κούκλα ξανά.
Το σωστό πλύσιμο της καλής σου (όχι της κοπέλας σου βρε χαϊβάνι, της μηχανής) γίνεται όπως τρώγονται τα παϊδάκια, η πίτσα και τα κορίτσια: με το χέρι. Χλιαρό νεράκι σ’ ένα κουβά, ειδικό σαμπουάν που προστατεύει το χρώμα και τα μέταλλα, απαλό σφουγγάρι κι απάνω της. Πλατς πλουτς με τις σαπουνάδες για λεπτά ή ώρες, ανάλογα με το ψώνιο της τελειομανίας σου.
Πιο εύκολος τρόπος είναι να την πας σ’ ένα πλυντήριο και να την καθαρίσουν στο τάκα τάκα χωρίς να κουνήσεις δαχτυλάκι (παρά μόνο στο τέλος που θα ανοίγεις το πορτοφόλι). Προσοχή όμως: Βεβαιωθείτε ότι αυτός που θα πλύνει ξέρει από μοτοσυκλέτες γιατί αλλιώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρεθείτε προ πολλών δυσάρεστων εκπλήξεων. Συνήθως οι άσχετοι, οι οποίοι καθαρίζουν μόνο αυτοκίνητα, χρησιμοποιούν νερό με υψηλή πίεση για να φύγουν λάδια και μπίχλα χωρίς να κοπιάσουν. Μεγάλο πρόβλημα: εισχωρεί νερό σε σημεία που δεν πρέπει να μπει (αρθρώσεις, μοχλικά, ρουλεμάν, κλπ), τα οποία είναι πολύ δύσκολο να λιπανθούν μετά. Επίσης μερικές φορές κάποιοι χρησιμοποιούν πολύ δυνατά χημικά καθαριστικά που αφήνουν μόνιμα σημάδια και θαμπώματα σε αλουμινένια και άλλα μεταλλικά μέρη. Τα ειδικευμένα πλυντήρια μοτοσυκλετών τα γνωρίζουν όλα αυτά και είναι πολύ προσεκτικά. Το κάνουν σωστά, τους παίρνει περισσότερο χρόνο και ασφαλώς χρεώνουν λίγο περισσότερο. Μην είσαι τσιγκούνης, θα το μετανιώσεις!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 30/3/2011
