Gasολογίες #787 | GASPIE 2024

Στο φετινό τραπέζι της δωδέκατης κατά σειρά Gasόπιτας (μία χρονιά δεν έχει γίνει μόνο, εξαιτίας της απαγόρευσης κυκλοφορίας λόγω covid), ήμασταν ακριβώς εκατόν είκοσι άτομα. Τόσα χωράνε στον πάνω όροφο της «Δροσοσταλιάς». Καθώς κόβαμε την πίτα μετά τα κοψίδια, ρώτησα πόσοι από τους παρευρισκόμενους ήρθαν για πρώτη φορά, υπολογίζοντας με το μάτι μου καμιά δεκαριά με το ζόρι. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό όταν είδα σχεδόν τα μισά χέρια να σηκώνονται! Τι θα πουν αυτοί για την εμπειρία τους στους φίλους και γνωστούς τους όταν τους ρωτήσουν τις επόμενες μέρες;

Αυτό προσπαθώ να σκεφτώ για να σας περιγράψω με λέξεις τι έγινε σήμερα. Πολύ δύσκολο, αν δεν είναι κάποιος εκεί δεν θα αντιληφθεί ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Θα σας πω όμως τις δικές μου εικόνες, ελπίζοντας πως θα πιάσετε το ζουμί.

Η εικόνα των περίπου τετρακοσίων μοτοσυκλετών στο σημείο συνάντησης με τους αναβάτες της ανατολικής Κρήτης λίγο έξω από το Ρέθυμνο, ήταν από εντυπωσιακή μέχρι συγκινητική. Παπιά, σκούτερ, κλασικές, τσόπερ, αντβέντσουρ, χωματερά, τουριστάδικα, χρέπια, τα πάντα όλα. Η αίσθηση του «είμαι μαζί με αυτούς που έχουν το ίδιο μικρόβιο και τελικά είμαστε πολλοί». Χαμόγελα, κέφι και χαβαλές αλλά και πολλά ζευγάρια. Τα σχόλια των κατοίκων μερικών χωριών: «ποτέ δεν έχουμε ξαναδεί τόσες πολλές μοτοσυκλέτες μαζεμένες». Τα φανταστικά τοπία από όπου περάσαμε αλλά και ο ιδανικός καιρός. Ανατριχιαστικά όμορφη η παχιά ομίχλη ψηλά στον Καλλικράτη που δεν φαινόταν τίποτα στα πέντε μέτρα, ενώ λίγα λεπτά μετά και λίγα μέτρα χαμηλότερα εξαφανιζόταν σαν να τραβούσαν κουρτίνα και χάζευες ήλιο με γαλάζιο ουρανό, πράσινο στη γη και το απέραντο του Λιβυκού Πελάγους. Μαγεία; Εντελώς. Και δεν σας έχουμε πει τίποτα ακόμα, θα τα πάρει το ποτάμι στο επόμενο…